Wat er in Oss gebeurd is is ten slotte niet niks. Het overlijden van vier kinderen, al dan niet door 'pilot error' van de bestuurder van zo'n elektrisch aangedreven bakfiets. Er wordt véél over geschreven, gedacht en gezegd.
Maar soms kan men daar ook de weg in kwijtraken, want iedereen wil het uit zijn systeem hebben. Het gat wat werd geslagen, het intense verdriet om het verlies, de stilte en de herinneringen die blijven na de klap. Hoe gaan we daar waardig mee om?
Ik las vanmorgen in het Brabants dagblad dat Facebook is omgetoverd in Fearbook. Vrees wat je erop zet, vrees hetgeen je daar post. Vrees je leven en vrees voor je gezin, hond, kat en kanarie. Want zij zullen getuigen zijn van laster, hetze, gotspe, en heksenjacht, getriggerd door een hersenloze meute die kennelijk de wijsheid van de wereld bezit en die de hersenlozen wel eens zal vertellen hoe zij zich te gedragen hebben in plaats van hoe zij zich te voelen hebben.
Met het grootste gemak gaat men voorbij aan het feit dat dit soort ongevallen voor iederéén een gat slaat in de ziel en psyche van een mens. Dit soort ongelukken zouden niet moeten gebeuren. Zeker niet in een veilig land als Nederland, waar een overkill aan regel en wetgeving je het ademen haast onmogelijk maakt. Of dat een goed ding is weet ik niet, daar kan ik niet over oordelen.
Wat ik wél weet is dat ieder mens zich probeert te verlossen van het idee bij zo'n ongeluk betrokken te zijn. En dan gaan mensen rare dingen doen om dergelijke trauma's verwerkt te krijgen. Cynische grappen en opmerkingen kunnen daar een deel van uitmaken. "Venting"; Lucht geven aan je gevoelens en gedachten om verder te kunnen met je leven. Soms kan dat met een grap of goed gesprek opgelost worden. Of je plempt je grappen op Facebook om te delen en zo lucht te geven aan je gevoelens.
Heel Nederland en vooral Oss en omgeving valt over smakeloze grappen over dat ongeval. Gespeend van elk fatsoen, waardoor de aanstichters die hen aan de digitale schandpaal nagelen geen, geen haar beter zijn, zullen zij weleens even het leven van een ander naar de gallemiesen helpen. Door bijvoorbeeld ontslag te eisen. Stoer zeg... wat ben je dan "goed" bezig! Anderen worden bedreigd of gewoon het ziekenhuis in geslagen omdat ze lucht proberen te geven aan hun gevoel. Omdat ze de tragische gebeurtenis op hun eigen manier proberen te verwerken.
Wanneer gaan we weer eens fatsoenlijk nadenken in Nederland? Wanneer krijgen we het besef dat we wezens zijn met intelligentie? Zijn we zover gezonken dat het middeleeuws gedachtengoed weer de overhand krijgt? "Ik denk dat zij een heks is, dus moet ze gewoon koste wat kost dood. Want ik wil dat en zij ook!" "Ze is geen heks maar een kruidenvrouw! Ja maar ze heeft een kat! En rood haar! En een slecht gebit! Ik wil haar dood, net zoals een vlieg!"
Geen wonder dat ik van deze planeet af wil... Liever nog gisteren dan vandaag. Nederland en tolerant? Dat zijn er tegenwoordig toch écht twee!
Één en één is...
Wolf.
Reacties
Een reactie posten